قانون گذاران فدرال رزرو مفهوم یک بانک مرکزی واحد را رد کردند و در عوض، یک «سیستم» بانک مرکزی با سه ویژگی اصلی ارائه کردند:
1_ یک هیئت مدیره مرکزی
2_ساختار عملیاتی غیرمتمرکز شامل 12 بانک مرکزی.
3_ترکیبی از ویژگی های عمومی و خصوصی.
هدف فدرال رزرو ارتقای رشد پایدار اقتصاد ، نرخ اشتغال بالا، نرخ بهره بلند مدت متعادل و حفظ قدرت خرید دلار آمریکا است.
به طور کلی فدرال رزرو پنج عملکرد موثر برای ارتقای اقتصاد ایالات متحده و به طور کلی تر، منافع عمومی انجام می دهد ،که به شرح زیر است :
▪️سیاست پولی کشور را برای ارتقای حداکثر اشتغال، قیمت‌های باثبات و نرخ‌های بهره بلندمدت متعادل در اقتصاد ایالات متحده تنظیم می کند.
▪️ثبات سیستم مالی را ارتقا می دهد و به دنبال به حداقل رساندن و مهار خطرات سیستمی از طریق نظارت فعال و مشارکت در ایالات متحده و خارج از کشور است.
▪️امنیت و کیفیت موسسات مالی خصوصی را ارتقا می دهد و به طور کلی تأثیر آنها را بر سیستم مالی نظارت می کند.
▪️امنیت و بهره وری سیستم پرداخت و تسویه را از طریق خدماتی به صنعت بانکداری و دولت ایالات متحده که تراکنش‌ها و پرداخت‌های دلاری را تسهیل می‌کنند، تقویت می‌کند.
▪️حمایت از مصرف کننده و توسعه جامعه از طریق نظارت و بررسی متمرکز بر مصرف کننده ، تحقیق و تحلیل مسائل و روندهای نوظهور مصرف‌کننده، همچنین فعالیت‌های توسعه اقتصادی جامعه، و مدیریت قوانین و مقررات مصرف‌کننده را ارتقا می‌دهد .
ساختار سیستم فدرال رزرو
سه نهاد کلیدی در سیستم فدرال رزرو وجود دارد که عبارتند از:
1_هیئت مدیره (هیئت مدیره هفت نفر از دولت آمریکا هستند که توسط رئیس جمهور منصوب شده اند . این هیئت به کنگره گزارش می دهد و مستقیماً به آن پاسخگو است، همچنین راهنمایی های کلی برای سیستم ارائه می دهد و بر بانک های مرکزی نظارت می کند.)
2_ 12 بانک مرکزی ایالات (در ایجاد سیستم فدرال رزرو، ایالات متحده از نظر جغرافیایی به 12 ناحیه تقسیم شد که هر کدام دارای یک بانک مرکزی جداگانه هستند. هر بانک مسئول یک منطقه جغرافیایی خاص از ایالات متحده است ، و به طور مستقل اما با نظارت هیئت مدیره عمل می کنند.)
3_کمیته بازار آزاد فدرال رزرو (FOMC)
درآمد بانک ها از موارد زیر است:
▪️سود کسب شده از اوراق بهادار دولتی.
▪️خدمات ارائه شده به موسسات بانکی
▪️درآمد ارز خارجی.
▪️سود حاصل از وام به موسسات سپرده گذاری.
این درآمد برای تامین مالی اقدامات فدرال رزرو استفاده می شود. همچنین هر مازادی به خزانه داری ایالات متحده واریز می شود.
ایالات متحده بزرگترین مشتری بانکی فدرال رزرو است. بانک تمام درآمدهای دلاری حاصل از مالیات و تمام پرداخت های دولتی از طریق بانک های فدرال رزرو را مدیریت می کند.علاوه بر این، فدرال رزرو اوراق بهادار دولتی را که شامل اوراق قرضه، اسکناس و اسناد خزانه است، می فروشد و بازخرید می کند.بانک‌های فدرال رزرو همچنین تمام ارزهای کاغذی و سکه‌ای را منتشر می‌کنند و در صورت آسیب دیدن در اثر فرسودگی، ارز را از چرخه خارج می‌کنند.
کمیته بازار آزاد فدرال، یا FOMC، حداقل هشت بار در سال تشکیل جلسه می‌دهد تا تصمیم بگیرد که آیا سیاست پولی باید با کاهش یا افزایش نرخ وجوه فدرال اصلاح شود یا خیر. نرخ وجوه نرخی است که بانک ها با آن به یکدیگر وام می دهند تا نیازهای ذخیره وام را برآورده کنند.
در سیستم فدرال رزرو، مسئولیت‌های مشخصی بین هیئت مدیره در واشنگتن دی سی تقسیم میشود که اعضای آن توسط رئیس‌جمهور با مشورت و موافقت سنا و بانک‌ها و شعبه‌های فدرال رزرو منصوب می‌شوند که کنترل سیستم را در سراسر کشور در دست دارند.همچنین در حالی که فدرال رزرو ارتباط مکرری با قوه مجریه و مقامات کنگره دارد،تصمیمات آن به طور مستقل گرفته می شود.
فدرال رزرو و سیاست پولی فدرال رزرو ایالات متحده چندین روش برای تأثیرگذاری بر عرضه پول آمریکا دارد. مهمترین آنها قدرت فدرال رزرو برای افزایش یا کاهش مقدار ارز در گردش است.فدرال رزرو می تواند اوراق بهادار دولتی را از معامله گران اصلی خود خریداری یا به آنها بفروشد،که موجب میشود اسکناس های اضافی فدرال رزرو را وارد گردش کند یا پول کاغذی مازاد را از عرضه حذف کند.
یکی دیگر از قدرت های مالی فدرال رزرو، توانایی آن در تأثیرگذاری بر نرخ بهره کوتاه مدت است.فدرال رزرو این کار را با تغییر نرخ نکول که به واسطه ان به بانک های دیگر وام می دهد انجام می دهد.از آنجایی که نرخ نکول فدرال رزرو یکی از عوامل اصلی در تعیین نرخ بهره در سراسر کشور است، اقدامات فدرال رزرو می تواند به طور غیرمستقیم بازدهی دارایی های تعلق گرفته به بهره را افزایش یا کاهش دهد.این به نوبه خود نقش اصلی در تعیین رفتار سرمایه گذاران و روندهای بازار دارد.
