در رابطه با نیروی کار بهره‌وري ممکن است برای بررسی روند رشد نیروی کار، سطح دستمزد و بهبود فناوری، به چند بخش تقسیم شود. همچنین سود شرکت و بازده سهامداران مستقیماً با رشد بهره وری مرتبط است.

از نظر شرکتی، بهره‌وری معیاری از کارایی فرآیند تولید یک شرکت است، که با اندازه‌گیری تعداد واحدهای تولید شده نسبت به ساعات کار کارکنان یا با اندازه‌گیری فروش خالص یک شرکت نسبت به ساعات کار کارکنان محاسبه می‌شود.

توانایی یک کشور برای بهبود استانداردهای زندگی تقریباً به طور کامل به توانایی آن در افزایش بازده به ازای هر کارگر بستگی دارد (یعنی تولید کالاها و خدمات بیشتر برای تعداد معین ساعت کار). اقتصاددانان از رشد بهره‌وری برای مدل‌سازی ظرفیت تولیدی اقتصادها و تعیین نرخ بهره‌برداری از ظرفیت آن‌ها استفاده می‌کنند. این به نوبه خود برای پیش بینی چرخه های تجاری و پیش بینی سطوح آتی رشد تولید ناخالص داخلی استفاده می شود. علاوه بر این، از ظرفیت تولید و بهره برداری برای ارزیابی تقاضا و فشارهای تورمی استفاده می شود.

4 نوع از معیارهای بهره وری

بهره وری نیروی کار

رایج‌ترین معیار بهره‌وری گزارش شده، بهره‌وری نیروی کار است که توسط اداره آمار کار منتشر می‌شود. این بر اساس نسبت تولید ناخالص داخلی به کل ساعات کار در اقتصاد است. رشد بهره وری نیروی کار ناشی از افزایش میزان سرمایه در دسترس برای هر کارگر (تعمیق سرمایه)، آموزش و تجربه نیروی کار (ترکیب نیروی کار) و پیشرفت در فناوری (رشد بهره وری چند عاملی) است.

با این حال، بهره وری لزوماً نشانگر سلامت یک اقتصاد در یک مقطع زمانی معین نیست. برای مثال، در رکود سال 2009 در ایالات متحده، تولید و ساعات کار هر دو در حال کاهش بودند در حالی که بهره‌وری در حال رشد بود (ساعت‌های کار سریع‌تر از تولید کاهش می‌یافتند).

افزایش بهره وری می تواند هم در رکود و هم در انبساط سیاستی اتفاق بیفتد – همانطور که در اواخر دهه 1990 اتفاق افتاد – بنابراین هنگام تجزیه و تحلیل داده های بهره وری باید زمینه اقتصادی را در نظر گرفت.

بهره وری کل عوامل

عوامل زیادی وجود دارد که بر بهره وری یک کشور تأثیر می گذارد. چنین چیزهایی شامل سرمایه گذاری در کارخانه و تجهیزات، نوآوری، بهبود در لجستیک زنجیره تامین، آموزش، شرکت و رقابت است.

علاوه براین بهره وری کل بخشی از رشد تولید یک اقتصاد را اندازه می گیرد که نمی توان آن را به انباشت سرمایه و نیروی کار نسبت داد. این به عنوان کمک به رشد اقتصادی توسط نوآوری های مدیریتی، فناوری، استراتژیک و مالی تفسیر می شود.

این معیار همچنین به عنوان بهره وری چند عاملی (MFP) شناخته می شود، که عملکرد اقتصاد، تعداد کالاها و خدمات تولید شده را با تعداد ورودی های ترکیبی مورد استفاده برای تولید آن کالاها و خدمات مقایسه می کند. ورودی ها می تواند شامل نیروی کار، سرمایه، انرژی، مواد و خدمات خریداری شده باشد.

بهره وری سرمایه

سرمایه به‌عنوان معیار بهره‌وری به چگونگی استفاده کارآمد از سرمایه فیزیکی برای تولید کالا یا ایجاد خدمات می‌پردازد. سرمایه فیزیکی شامل تجهیزات اداری، مواد کارگری، لوازم انبار و تجهیزات حمل و نقل (خودرو و کامیون) است.

عدد بهره وری سرمایه بالاتر نشان می دهد که سرمایه فیزیکی به طور موثر در ایجاد کالاها و خدمات استفاده می شود در حالی که عدد بهره وری سرمایه کمتر خلاف این را نشان می دهد.

بهره وری مواد

اندازه گیری بهره وری مواد، اندازه گیری بازده توسط مواد مصرف شده است. مواد مصرف شده می تواند گرما، سوخت یا مواد شیمیایی در فرآیند ایجاد یک کالا یا خدمات باشد. در کل این معیار خروجی تولید شده در هر واحد ماده مصرفی را تجزیه و تحلیل می کند.

بهره وری و سرمایه گذاری

زمانی که بهره وری رشد قابل توجهی نداشته باشد، سود بالقوه در دستمزد، سود شرکت و استانداردهای زندگی را محدود می کند. سرمایه گذاری در یک اقتصاد برابر با سطح پس انداز است زیرا سرمایه گذاری باید از پس انداز تامین شود. نرخ پس‌انداز پایین می‌تواند منجر به کاهش نرخ سرمایه‌گذاری و نرخ رشد پایین‌تر برای بهره‌وری نیروی کار و دستمزدهای واقعی شود. به همین دلیل است که وقتی نرخ پس انداز در ایالات متحده پایین است، می تواند به رشد بهره وری در آینده آسیب برساند.