در کل سه دسته اصلی سرمایه گذاری وجود دارد: مالکیت، وام دهی و معادل های نقدی. اینها عواملی هستند که به منظور کسب درآمد یا سود یا هر دو خریداری می شوند.

1. سرمایه گذاری شخصی یا مالکیت

سرمایه گذاری های مالکیتی بی ثبات ترین و سودآورترین نوع سرمایه گذاری هستند. موارد زیر نمونه هایی از آن است:

سهام

مالکیت سهام به معنای مالکیت بخشی از یک شرکت است. ممکن است یک سهم کوچک باشد، اما درکل مالکیت آن متعلق به سرمایه‌گذار است.

به طور گسترده تر، همه اوراق بهادار معامله شده، از معاملات آتی گرفته تا سوآپ ارز، سرمایه گذاری مالکیت هستند. سرمایه گذاران آنها را می خرند تا در سود آنها یا به دلیل افزایش ارزش آنها، یا هر دو شریک شوند.

برخی از این سرمایه گذاری ها، مانند سهام، با حق مالکیت بخشی از ارزش شرکت همراه است. برخی دیگر، مانند قراردادهای آتی، با این حق همراه هستند که اقدام خاصی را انجام دهند که به نفع صاحبان آنها باشد.

اگر سهام اپل (AAPL) دارید و این شرکت سود بی سابقه ای را ثبت می کند، سرمایه گذاران دیگر نیز خواهان سهام اپل هستند. تقاضای آنها برای سهام قیمت را بالا می برد و اگر بخواهید سهام را بفروشید، سود شما را افزایش می دهد.

کسب و کار

پولی که برای راه اندازی یک کسب و کار صرف می شود یک سرمایه گذاری است.

کارآفرینی یکی از سخت‌ترین سرمایه‌گذاری‌ها است، زیرا به چیزی بیش از پول نیاز دارد. با تولید یک محصول یا خدمات و فروش آن به افرادی که آن را می خواهند، کارآفرینان می توانند ثروت شخصی بزرگی به دست آورند. بیل گیتس، بنیانگذار مایکروسافت و یکی از ثروتمندترین مردان جهان، نمونه بارز آن است.

مشاور املاک

خانه ها و آپارتمان هایی که برای اجاره یا فروش مجدد خریداری می شوند سرمایه گذاری هستند.

خانه ای که در آن زندگی می کنید می تواند چندین هدف داشته باشد. نیاز به سرپناه را برطرف می‌کند. ممکن است در طول زمان ارزش آن افزایش یابد، اما بسته به شرایط بازار ممکن است ارزش آن حتی کاهش یابد. در اصل، خانه ای که در آن زندگی می کنید نه تنها مایحتاج اولیه را تامین می کند، بلکه ممکن است منبع درآمد نیز باشد و زمانی که خانه با سود فروخته می شود، محقق شود.

هر چیزی که با استفاده، از ارزش آن کاسته شود سرمایه گذاری نیست بلکه هزینه کردن است.

بسیاری از مردم با این فرض که خانه‌ها به زودی با قیمت بسیار بیشتری فروخته می‌شوند، به اشتباه خانه هایی را خریداری می‌کنند که توانایی خرید آن را نداشتند.

اشیاء قیمتی و کلکسیونی

طلا و سنگ‌های قیمتی، نقاشی‌های امپرسیونیستی و پیراهن‌های امضا شده لبرون جیمز، همه را می‌توان سرمایه‌گذاری مالکیت در نظر گرفت، به شرط اینکه این اشیاء به قصد فروش مجدد آنها برای سود خریداری شده باشند.

مانند هر سرمایه گذاری، ممکن است ارزش آنها در طول زمان افزایش یا کاهش یابد. چراکه سلایق در هنر و کلکسیون تغییر می کند. ارزش طلا و جواهرات در بازار همیشه در حال نوسان است.

همچنین این نوع سرمایه گذاری هزینه هایی را به همراه دارد. چراکه موارد گفته شده باید بیمه شوند و در شرایط خاصی نگهداری شوند تا ارزش خود را حفظ کنند.

2. سرمایه گذاری وام

وام دادن یک نوع دیگر از سرمایه گذاری است. معمولاً ریسک‌ آن کمتر از بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های دیگر است در نتیجه، سود آن نسبتاً متوسط ​​است.

اوراق قرضه صادر شده توسط یک شرکت یا دولت مقدار معینی سود در یک دوره زمانی معین پرداخت خواهد کرد. تنها ریسک این نوع سرمایه‌گذاری‌ این است که شرکت یا دولت ورشکست شود، در این صورت ممکن است صاحب اوراق سرمایه اندک یا هیچ یک از سرمایه‌گذاری را پس ندهد.

حساب های پس انداز

یک حساب پس‌انداز معمولی یک سرمایه‌گذاری است. سرمایه گذار در اصل به بانک وام می دهد. بانک به صاحب حساب سود پرداخت می کند و سود خود را با وام دادن بقیه پول به مشاغل با نرخ سود بالاتر به دست می آورد.

بازده حساب های پس انداز در حال حاضر بسیار کم است، اما ریسک آنها اساساً صفر است. در ایالات متحده، حساب‌های پس‌انداز تا سقف 250000 دلار توسط شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC) به طور کامل بیمه می‌شوند.

اوراق قرضه

اوراق قرضه مقوله‌ای فراگیر برای طیف گسترده‌ای از سرمایه‌گذاری‌ها از خزانه‌داری ایالات متحده و مسائل بدهی بین‌المللی گرفته تا اوراق قرضه شرکتی و مبادلات پیش‌فرض اعتباری (CDS) است.

ریسک و بازده بین انواع مختلف اوراق قرضه بسیار متفاوت است. به طور کلی، این نوع سرمایه‌گذاری‌های وام‌دهی ریسک کمتری دارند و بازده کمتری نسبت به سرمایه‌گذاری‌های مالکیت دارند.

3. معادل های نقدی

اینها سرمایه گذاری هایی هستند که «به اندازه پول نقد خوب هستند»، به این معنی که می توان آنها را به راحتی و به سرعت به پول نقد تبدیل کرد.

صندوق های بازار پول

صندوق‌های بازار پول مشابه حساب های پس انداز هستند و در هر بانکی قابل خریداری هستند. تفاوت این است که سرمایه گذار متعهد می شود در ازای نرخ بهره کمی بالاتر، پول را برای مدتی خرج نکند. مدت زمان آن سه ماه و بیشتر از یک سال نیست.

مواردی که در ادامه ذکر می شود سرمایه‌گذاری نیستند:

آموزش

آموزش اغلب یک سرمایه گذاری نامیده می شود و مطمئناً می تواند سود مادام العمری داشته باشد که شامل درآمد بالاتر است. می توان استدلال کرد که ما تحصیلات خود را به گونه ای می فروشیم که گویی یک خدمات تجاری کوچک در ازای درآمد ثابت است.

با این منطق، وقتی یک فنجان قهوه می‌خریم، سرمایه‌گذاری می‌کنیم. اینها کالاهایی هستند که مزایایی را ارائه می دهند اما سرمایه گذاری نیستند.

خریدهای مصرف کننده

تختخواب، ماشین، تلفن همراه، تلویزیون و هر چیز دیگری که با استفاده و در طول زمان از ارزش آن کاسته می شود، سرمایه گذاری نیست. ممکن است برای به دست آوردن چیزی با ارزش ذاتی بالاتر هزینه بیشتری کنید، اما زمانی که از آن استفاده کردید، همچنان کالاهای استفاده شده است.