دستمزدها مبلغی است که کارفرمایان به صورت حقوق و کار ساعتی می پردازند، در حالی که مزایا ترکیبی از بیمه درمانی، برنامه های بازنشستگی و مرخصی با حقوق را اندازه می گیرد. کارمندان معمولاً چک های حقوق خود را به این دو قسمت تقسیم می کنند که سهم عمده ای از پرداختی انها از دستمزد حاصل می شود. کارفرمایان از این شاخص برای ارزیابی بازار کار و میزان افزایشی که می توانند در هر فصل داشته باشند، استفاده می کنند.

شاخص هزینه اشتغال اساساً تغییر کل حقوق کارکنان را در هر سه ماه اندازه‌گیری می‌کند. همانطور که می دانید فشار دستمزدها همزمان با تورم افزایش می‌یابد، زیرا پیش از اینکه شرکت‌ها قیمت‌ها را برای مصرف‌کنندگان افزایش دهند، حقوق کارکنان افزایش می‌یابد.

بنابراین، زمانی که شاخص هزینه اشتغال افزایش بیش از حد انتظار برای یک دوره معین را نشان می دهد، یک عامل تورمی در نظر گرفته می شود. علاوه بر این، با افزایش تورم، بازدهی و نرخ بهره نیز افزایش می‌یابد که منجر به کاهش قیمت اوراق می‌شود.

اقتصاددانان از این شاخص برای اندازه گیری تغییر در هزینه های نیروی کار و سنجش سلامت اقتصاد استفاده می کنند. این نشان می دهد که چگونه هزینه جبران خسارت کارکنان در هر سه ماهه تغییر می کند. یک روند شیب دار صعودی به طور کلی نشان دهنده یک اقتصاد قوی و در حال رشد است. به عبارت دیگر، کارفرمایان از طریق دستمزد و مزایا، سود را به کارکنان خود منتقل می کنند.

این نظرسنجی همه مشاغل در اقتصاد خصوصی، به استثنای مزارع و خانوارها، و بخش عمومی، به جز دولت فدرال را پوشش می دهد. اداره BLS تخمین‌هایی را برای هر یک از این دسته‌ها علاوه بر اعداد سرفصل تنظیم‌شده فصلی و تنظیم‌نشده فصلی منتشر می‌کند.

مشاغل و دولت فدرال به دو دلیل متفاوت از این شاخص استفاده می کنند. کارفرمایان این شاخص را برای ایجاد تعدیل مناسب در حقوق و مزایا در طول زمان مشاهده می کنند. اگر شاخص نسبت به سال یا سه ماهه قبل 2 درصد رشد کند، ممکن است کارفرما تمایل داشته باشد که حقوق کارگران را افزایش دهد. در برخی موارد، کارفرمایان ممکن است حقوق و دستمزد را برای جذب بهترین استعدادها بیشتر افزایش دهند. از سوی دیگر، سازمان‌های دولتی این شاخص را برای سنجش سلامت اقتصاد بررسی می‌کنند.