قرارداد های آپشن ابزارهای مالی همه کاره ای هستند. این قراردادها شامل خریدار و فروشنده میشود که در آن خریدار حق بیمه را برای حقوق اعطا شده توسط قرارداد میپردازد.
قرارداد های آپشن دونوع هستند که یکی از آنها به دارنده این امکان را میدهد که دارایی های مالی (سهام یا اوراق بهادار) را با قیمت تعیین شده در یک بازه زمانی خاص خریداری کند (Call options). از سوی دیگر، به دارنده اجازه می دهد تا دارایی را با قیمت مشخص شده در یک بازه زمانی خاص بفروشد(Put options). هر Call options دارای یک خریدار صعودی و یک فروشنده نزولی است در حالی که Put options دارای یک خریدار نزولی و یک فروشنده صعودی است.
معاملهگران و سرمایهگذاران به دلایل مختلفی آپشن ها را خریداری و میفروشند. اپشن های سفتهبازی به معاملهگر اجازه میدهد تا با هزینه کمتری نسبت به خرید سهام، موقعیت اهرمی برای آن سهام داشته باشد. همچنین سرمایهگذاران از اپشن ها برای مدیریت یا کاهش ریسک پرتفوی خود استفاده میکنند.
در برخی موارد، دارنده آپشن میتواند با خرید Call options کسب درآمد کند. آپشن ها همچنین یکی از مستقیمترین راهها برای سرمایهگذاری در نفت هستند. برای معاملهگران آپشن ها، حجم معاملات روزانه و بازده، دو عامل کلیدی هستند که باید به آنها توجه کرد تا آگاهانهترین تصمیمات سرمایهگذاری را اتخاذ کرد.
آپشن های آمریکایی را می توان در هر زمانی قبل از تاریخ انقضای آن قرارداد اعمال کرد، در حالی که آپشن های اروپایی فقط در تاریخ انقضا یا تاریخ اعمال می توانند اعمال شوند. اعمال به معنای استفاده از حق خرید یا فروش اوراق بهادار یا سهام است.
انواع آپشن ها
قرارداد Call option
این نوع آپشن این حق را به دارنده می دهد، که سهام را به قیمتی که از پیش تعیین شده در تاریخ یا قبل از انقضا قرارداد بخرد. بنابراین، با افزایش قیمت سهام، قرار داد Call option ارزشمندتر می شود. همچنین میتوان از یک قرارداد Call option طولانی مدت برای پیش بینی افزایش قیمت پایه استفاده کرد.
قرارداد Put options
برخلاف قرارداد Call option، این نوع قرارداد به دارنده این حق را می دهد، سهام را به قیمت از پیش تعیین شده در تاریخ یا قبل از انقضا بفروشد. بنابراین، با کاهش قیمت سهام، ارزش این نوع قرارداد افزایش می یابد. قرارداد های Put options را میتوان بهعنوان نوعی بیمه خریداری کرد که کف قیمتی را برای سرمایهگذاران فراهم میکند تا بتوانند موقعیتهای معاملاتی خود را مدیریت کنند.
اسپرد قراردادهای آپشن
اسپرد قراردادهای آپشن، استراتژی هایی هستند که از ترکیب مختلفی از خرید و فروش آپشن های مختلف برای مدیریت ریسک و سود مورد انتظار استفاده می شوند. اسپردها میتوانند از سناریوهای مختلفی مانند محیطهای با نوسان زیاد یا کم، حرکتهای صعودی یا نزولی یا هر چیزی در این بین استفاده کنند.
مزایا و معایب خرید و فروش انواع آپشن ها
خرید Call Options
همانطور که قبلاً ذکر شد، قرارداد Call Options به دارنده این امکان را می دهد که اوراق بهادار یا سهام را با قیمت از پیش تعیین شده تا تاریخ انقضا قرارداد خریداری کند. دارنده در صورت عدم تمایل به خرید سهام، تعهدی به خرید آن ندارد. ریسک خریدار به حق بیمه پرداختی محدود می شود. نوسانات سهام پایه تاثیری ندارد.
خریداران نسبت به یک سهم خوشبین هستند و معتقدند که قیمت سهام قبل از انقضای قرارداد آپشن، از قیمت اولیه بالاتر میرود. اگر چشمانداز صعودی سرمایهگذار محقق شود و قیمت افزایش یابد، سرمایهگذار میتواند از آپشن استفاده کند و سهام را با قیمت اولیه خریداری کند و بلافاصله سهام را به قیمت فعلی بازار برای کسب سود بفروشد.
اگر قیمت سهام پایه تا تاریخ انقضا قرارداد بالاتر از قیمت اولیه نرود، این آپشن بیارزش منقضی میشود. دارنده ملزم به خرید سهام نیست اما حق بیمه پرداخت شده برای این نوع آپشن را از دست می دهد.
فروش Call Options
فروش Call Options به عنوان نوشتن قرارداد شناخته می شود. نویسنده حق بیمه را دریافت می کند. به عبارت دیگر، خریدار حق بیمه را به نویسنده (یا فروشنده) Call Options می پردازد. حداکثر سود، حق بیمه دریافتی هنگام فروش آپشن است. سرمایهگذاری که Call Options را میفروشد، نسبت به آن سهم بدبین است و معتقد است که قیمت سهام پایه کاهش مییابد یا در طول انقضای آپشن، نسبتاً نزدیک به قیمت اولیه آپشن باقی میماند.
اگر قیمت سهم در زمان انقضا آپشن برابر یا کمتر از قیمت اولیه باشد، این آپشن برای خریدار بیارزش است و منقضی میشود، درحالی که فروشنده آپشن حق بیمه را به عنوان سود خود از خریدار میگیرد. این آپشن اعمال نمیشود زیرا خریدار سهام را با قیمت اولیه بالاتر یا برابر با قیمت رایج بازار نمیخرد.
با این حال، اگر قیمت سهم در طول انقضای قرارداد بیشتر از قیمت اولیه باشد، فروشنده آپشن باید سهام را به خریدار کمتر از قیمت اولیه بفروشد. به عبارت دیگر، فروشنده باید یا سهامی را از داراییهای پرتفوی خود بفروشد یا سهام را به قیمت رایج بازار بخرد تا به خریدار آپشن بفروشد. درنتيجه نویسنده قرارداد متحمل ضرر می شود.
همانطور که ملاحظه کردید، خطر برای فروشندگان Call Options بسیار بیشتر از ریسک خریداران است. خریدار Call Options فقط حق بیمه را از دست می دهد. اما نویسنده با ریسک بینهایتی مواجه است، زیرا قیمت سهام میتواند به افزایش زیانهای قابل توجهی ادامه دهد.
خرید Put Options
قرارداد Put Options سرمایه گذاری است که در آن خریدار معتقد است قیمت سهام پایه در بازار در طول تاریخ انقضا قرارداد یا قبل از انقضای آن، پایین ترین از قیمت اولیه کاهش می یابد. همانطور که ذکر شد، دارنده می تواند سهام را بدون تعهد به فروش به قیمت اولیه برای هر سهم تا تاریخ اعلام شده بفروشد.
از آنجایی که خریداران Put Options معتقدند قیمت سهام کاهش یابد، زمانی که قیمت سهام پایه زیر قیمت اولیه معامله باشد، قرارداد Put Options سودآور است. اگر قیمت رایج بازار کمتر از قیمت اولیه در طول انقضا قرارداد باشد، سرمایه گذار می تواند با قیمت اولیه سهام را بفروشد.
ارزش نگهداری یک Put Options با کاهش قیمت سهام پایه افزایش می یابد. برعکس، با افزایش قیمت سهام، ارزش این آپشن کاهش می یابد. ریسک خرید Put Options محدود به از دست دادن حق بیمه در صورت انقضای بی ارزش آپشن است.
فروش Put Options
فروش Put Options به عنوان نوشتن قرارداد نیز شناخته می شود. یک نویسنده Put Options معتقد است که قیمت سهام پایه ثابت باقی می ماند یا در طول انقضای آپشن افزایش می یابد و باعث صعودی شدن قیمت سهام می شود. در اینجا، خریدار Put Options این حق را دارد که فروشنده را وادار کند سهام دارایی پایه را با قیمت اولیه در زمان انقضای قرارداد خریداری کند.
اگر قیمت سهام پایه در تاریخ انقضا بالاتر از قیمت اولیه باشد، قرارداد Put Options بیارزش و منقضی میشود. حداکثر سود نویسنده حق بیمه است. همچنین این آپشن اعمال نمی شود زیرا خریدار سهام را با قیمت اولیه پایین تر از قیمت فعلی بازار نمی فروشد.
اگر قیمت سهام کمتر از قیمت اولیه آپشن معامله شود، نویسنده موظف است سهام را با قیمت اولیه خریداری کند. به عبارت دیگر، خریدار سهام خود را به قیمت اولیه که بالاتر از قیمت فعلی بازار سهام است می فروشد.
برای نویسنده Put Options ریسک زمانی اتفاق میافتد که قیمت بازار به زیر قیمت اولیه معامله کاهش یابد. در این حالت فروشنده مجبور است در تاریخ انقضای قرارداد سهام را به قیمت اولیه خریداری کند. ضرر نویسنده بسته به میزان کاهش ارزش سهام می تواند قابل توجه باشد.
نویسنده (یا فروشنده) میتواند سهام را نگه دارد و امیدوار باشد که قیمت سهام به بالاتر از قیمت اولیه برسد یا سهام را بفروشد و ضرر را جبران کند. هرگونه ضرر با حق بیمه دریافتی جبران می شود.