آبراهام  لینکلن شانزدهمین رئیس جمهور ایالات متحده و یکی از رهبران بزرگ آمریکا بود. دوران ریاست جمهوری او تحت سلطه جنگ داخلی آمریکا بود.

آبراهام لینکلن در 12 فوریه 1809 در نزدیکی هاجنویل، کنتاکی متولد شد. او از سال 1834 تا 1842 در مجلس قانونگذاری ایالتی مشغول به کار بود و در سال 1846 به عنوان نماینده حزب ویگ برای کنگره انتخاب شد. در سال 1856، او به حزب جدید جمهوری خواه پیوست و در سال 1860 از او خواسته شد که به عنوان نامزد ریاست جمهوری شرکت کند.

لینکلن در مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری، مخالفت خود را با برده داری بسیار واضح اعلام کرد. پیروزی او بحرانی را برانگیخت و بسیاری از جنوبی‌ها می‌ترسیدند که او برای لغو برده‌داری در جنوب تلاش کند. هنگامی که آبراهام لینکلن در سال 1860 به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد، هفت ایالت برده داری اتحادیه را ترک کردند تا ایالات کنفدرال آمریکا را تشکیل دهند و چهار ایالت دیگر با شروع خصومت ها بین شمال و جنوب به آن ملحق شدند. پس از آن یک جنگ داخلی کشور را فرا گرفت زیرا لینکلن قول داد اتحادیه را حفظ کند، قوانین ایالات متحده را اجرا کند و به جدایی پایان دهد. این جنگ بیش از چهار سال به طول انجامید و با تلفات خیره کننده بیش از 600000 آمریکایی کشته شدند. در ژانویه سال 1863، لینکلن اعلامیه رهایی را صادر کرد که همه بردگان را در کنفدراسیون آزاد کرد و جنگ را از نبرد برای حفظ اتحادیه به نبرد برای آزادی تبدیل کرد. او اولین رئیس جمهور جمهوری خواه بود و پیروزی اتحادیه برای همیشه به این ادعا پایان داد که حاکمیت ایالتی جایگزین قدرت فدرال شده است.

در سال 1864، لینکلن در انتخابات مجددا شرکت کرد و پیروز شد. در دومین سخنرانی خود در مراسم تحلیف، او نسبت به ایالت های جنوبی آشتی جو بود. در نهايت در 9 آپریل 1865، ژنرال کنفدراسیون رابرت ای لی تسلیم شد و عملاً به جنگ پایان داد.

کمتر از یک هفته بعد، لینکلن هنگام شرکت در یک اجرا در تئاتر فورد در واشنگتن دی سی هدف گلوله قرار گرفت و صبح روز بعد، 15 آپریل 1865 درگذشت. قاتل او، جان ویلکس بوث، از حامیان شدید کنفدراسیون بود.