آموزشی, مفاهیم پایه مالی ( فاندامنتال )
آشنایی با مشاوره مدیریت سرمایه‌گذاری و مزایا استفاده از آن برای کسب بازدهی بیشتر
2 دقیقه زمان مطالعه

اصطلاح مشاور مدیریت سرمایه‌گذاری به ارائه راهنمایی های لازم برای سرمایه گذاری حرفه ای و شخصی اشاره دارد. خدمات ارائه شده توسط مشاوره به افراد این امکان را می دهد که قبل از ایجاد تغییرات در سبد سرمایه گذاری خود با متخصصان سرمایه گذاری که در یک یا چند زمینه سرمایه گذاری تخصص دارند، مشورت کنند و راهنمایی های لازم متناسب با شرایط خاص خود را دریافت کنند.

مشاور مدیریت سرمایه‌گذاری شامل مدیریت و برنامه ریزی پرتفوی معاملاتی شما است، که معمولاً با پرداخت هزینه همراه است. سرمایه گذاران شخصی که به دنبال مشاوره سرمایه گذاری هستند، به خدمات یک مشاور مدیریت سرمایه یا یک شرکت مشاوره نیاز دارند. افراد عضو یک تیم مستقل، یا گروهی از متخصصان در یک بانک خصوصی یا شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری می‌توانند به افراد مشاوره بدهند. نقش های کلیدی در زمینه مشاوره مدیریت سرمایه عبارتند از:

مشاوران مالی: این متخصصان راهنمایی و مشاوره مالی از جمله مدیریت سرمایه گذاری، برنامه ریزی مالیات و املاک را ارائه می دهند.

مدیران پرتفوی معاملاتی: این گروه متشکل از یک یا چند نفر است که بستگی به بخش هایی دارد که سرمایه گذاری کرده اید و معاملات روزانه سبد معاملاتی شما را برای به حداکثر رساندن بازده مدیریت می کنند.

بانکداران سرمایه گذار: این بانکداران به مشتریان شرکتی کمک می کنند تا منابع سرمایه را برای معاملات تجاری بیابند و همچنین تجزیه و تحلیل و راهنمایی های لازم را ارائه می دهند.

مشاوران سرمایه گذاری: مشتریانی که به مشاوران سرمایه گذاری مراجعه می کنند، مشاوره و راهنمایی های بسیار تخصصی برای برنامه ریزی سرمایه گذاری و مالی دریافت می کنند.

مشاورانی که برای گروه‌های مشاوره مدیریت سرمایه گذاری کار می‌کنند بازه زمانی اهداف مشتری، عملکرد، و تحمل ریسک را ارزیابی می‌کنند تا مشخص کنند کدام دسته از دارایی‌ها مناسب‌ترین عوامل سرمایه‌گذاری هستند. مشاوران مسئول نظارت بر عملکرد سرمایه‌گذار هستند و اغلب دستورات را اجرا می‌کنند و همچنین راهنمایی‌هایی در زمینه‌های تخصیص دارایی و تعادل مجدد پرتفوی معاملاتی ارائه می‌ دهند. تعادل مجدد پرتفوی معاملاتی، سرمایه گذار را از خطرات نامطلوب محافظت می کند.

تخصیص دارایی، عمل متعادل کردن ریسک و بازده در یک سبد سرمایه‌گذاری بر اساس اهداف فرد یا یک موسسه است. مدیران، وجوه پرتفوی معاملاتی را بین سه طبقه دارایی اصلی تقسیم می کنند: سهام، درآمد ثابت، وجوه نقد و معادل آن، همراه با سرمایه گذاری های جایگزین مانند سهام خصوصی و اوراق مشتقه.

از آنجا که هر طبقه دارایی سطوح مختلفی از ریسک و بازده را ارائه می دهد، هر یک در طول زمان رفتار متفاوتی دارند. سرمایه گذاران ممکن است از تخصیص دارایی های مختلف برای اهداف مختلف استفاده کنند. به عنوان مثال، شخصی که برای یک سال سفر در کوتاه مدت پس انداز می کند، ممکن است پس انداز خود را در ترکیبی محافظه کارانه از پول نقد، گواهی سپرده (CD) و اوراق قرضه کوتاه مدت سرمایه گذاری کند. پس‌انداز دیگری برای پیش‌پرداخت خانه‌ای گران‌قیمت – حداقل یک دهه بیشتر – می‌تواند به سرمایه‌گذاری در سهام بیشتری تبدیل شود، زیرا آنها زمان بیشتری برای غلبه بر نوسانات کوتاه‌مدت بازار دارند.

مطلب پیشین
تعریف دارایی های سطح 2 و تفاوت آن در مقابل دارایی های سطح 1 و 3
مطلب بعدی
مفهوم صندوق قابل معامله در بورس (ETF) و مزایا و معایب آن